Kompatybilność elektromagnetyczna
Kompatybilność elektromagnetyczna, w skrócie EMC, opisuje „zdolność urządzenia, instalacji lub systemu do zadowalającego działania w środowisku elektromagnetycznym bez powodowania przez nie zakłóceń elektromagnetycznych, które byłyby niedopuszczalne dla jakiegokolwiek urządzenia, instalacji lub systemu obecnego w tym środowisku”. (Definicja Europejskiej Dyrektywy EMC)
Kompatybilność elektromagnetyczna jest regulowana prawnie i dlatego wrażliwa elektronika musi być chroniona przed sygnałami zakłócającymi związanymi z zasilaniem. W tym celu stosuje się tak zwane filtry EMC.
Nigdy nie można całkowicie uniknąć zakłóceń elektromagnetycznych. Z tego powodu urządzenia elektryczne i elektroniczne, instalacje i systemy muszą działać w sposób zadowalający pomimo zakłóceń powodowanych przez pola elektromagnetyczne. Odpowiednie przepisy określają, które wymagania dotyczące odporności i emisji muszą być brane pod uwagę w każdym indywidualnym przypadku. Normy EN61800-3 (norma produktu) i EN55011/EN55022 (wartości graniczne i metody pomiaru) regulują stosowanie filtrów EMC.
Aby spełnić te normy, podczas projektowania i instalacji systemów elektrycznych i elektronicznych konieczne jest zastosowanie wielu specjalnych środków, takich jak filtrowanie.